Rezultaty - Bergman, Ingrid

Ingrid Bergman

– żoną Ingmara Bergmana}} |faksymile = Ingrid Bergman signature.svg |opis faksymile = |commons = Category:Ingrid Bergman |wikicytaty = Ingrid Bergman |www = https://ingridbergman.com }} Ingrid Bergman, KVO, BVO (wym. []; ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – szwedzka aktorka filmowa, teatralna oraz telewizyjna. Uznawana za jedną z najbardziej wpływowych, największych i najwybitniejszych gwiazd filmowych w historii kinematografii, a także jedną z legend i ikon „Złotej Ery Hollywood”.

Karierę rozpoczęła na początku lat 30. XX wieku, występując w szwedzkich produkcjach. Zdobywszy uznanie i status gwiazdy za role w takich filmach jak ''Intermezzo'' (1936) i ''Twarz kobiety'' (1938), wyjechała do Hollywood, gdzie grała w produkcjach, które na trwałe wpisały się do kanonu klasyki amerykańskiego kina oraz pozwoliły na ugruntowanie jej statusu międzynarodowej gwiazdy – ''Casablanca'' (1942), ''Gasnący płomień'' (1944) i ''Osławiona'' (1946). Z powodzeniem kontynuowała również karierę teatralną, dzięki kreacjom w sztukach ''Liliom'' (1940), ''Anna Christie'' (1941) oraz ''Joanna z Lotaryngii'' (1946–1947). Nawiązawszy pod koniec lat 40. współpracę z Roberto Rossellinim, z którym wkrótce stworzyła związek, wywołała międzynarodowy skandal. Jego następstwem było skazanie jej na ostracyzm w Stanach Zjednoczonych. W pierwszej połowie lat 50. występowała we włoskich filmach swojego męża – m.in. w ''Stromboli, ziemi bogów'' (1950), ''Europa ’51'' (1952) i ''Podróży do Włoch'' (1954). Były one głównie krytykowane i ignorowane w Stanach Zjednoczonych. Do Hollywood powróciła w 1956, występem w dramacie historycznym ''Anastazja''. Od tamtej pory kontynuowała karierę za oceanem i w Europie, zyskując ponowną przychylność za kreacje filmowe, teatralne, a także telewizyjne.

W trakcie 49-letniej kariery była siedmiokrotnie nominowana do nagrody Akademii Filmowej, z czego zdobyła trzy statuetki – dwie za pierwszoplanowe role w ''Gasnącym płomieniu'' i ''Anastazji'' oraz jedną za drugoplanową kreację w ''Morderstwie w Orient Expressie'' (1974). Otrzymała Order Wazów w klasie Komandora (KVO) i Wielki Krzyż Zasługi RFN (BVO). Pozostaje jedną z 24 osób, które zdobyły potrójną koronę aktorstwa (Oscar, Emmy i Tony).

Do innych ważnych filmów w jej dorobku należą: ''Doktor Jekyll i pan Hyde'' (1941), ''Komu bije dzwon'' (1943), ''Urzeczona'' i ''Dzwony Najświętszej Marii Panny'' (oba z 1945), ''Niedyskrecja'' i ''Gospoda Szóstego Dobrodziejstwa'' (oba z 1958), ''Kwiat kaktusa'' (1969) oraz ''Jesienna sonata'' (1978). W 1999 American Film Institute (AFI) sklasyfikował ją na 4. miejscu w rankingu „największych aktorek wszech czasów” (''The 50 Greatest American Screen Legends''). Źródło: Wikipedia